314 – doğum ve ölüm hattı

 314 – doğum ve ölüm hattı

her sabah yalnızlığınla yürüdün

kısalırken tek kişilik ömür yolculuğun

kendini kendine emanet ettin

su döktün arkandan…

bağırdın kapalı kapılara

isyan ettin sağır kulaklara

çığlıklarını duyan olmadı

dilek ağacındaki kuşlar hariç…

çok ince düşünüyordun

ince yerinden kırılıyordu düşüncelerin

evini sırtında taşıyordun

sürgündeki kaplumbağa gibi…

sözcüklerin silahındı

dağıttın anlamsız yığınları

ortalığa saçtın hep

darbe uykusuna yatmış şiirleri…

gitmelerin gelmelerin ortasındaydı

inşa ettiğin mapushane

hep kendini kandırdın durdun

müebbet sızıların kahkahalarıyla…

yolu olana yolcu diyordun

314 doğum ve ölüm hattında

her an ölecekmiş gibi yaşıyordun

pişmanlıklar deryasında boğulmadan…

✔ küsuratsız pi