barışa koşan savaş atı

barışa koşan savaş atı

içimde kopar isimsiz bir fırtına

ağacımın kökleri tutunur yarına

yapraklarım asker olmuş da

             feda eder kendini toprağına…

nice kan deryası gördü gözlerim

ölü dizeler arasında asi sözcüklerle gezinirim

savaş emrini veren şair olamaz, bilirim

bu yüzden hep kendimle cenk ederim…

koşarım hep umudun taşlı yollarında

her gece sınırlarımı geçerim dörtnala

güzellikleri anlatıp dururum ben bana

akşamdan sabaha belki değişir dünya

boynumda imgelerle dolu silahım

aşkın diyarına ulaşmak için koşarım

tek kişilik ordu gibi dağları aşarım

ne de  olsa barışa koşan savaş atıyım…

✔ küsuratsız pi