bir karıncayı incittim

bir karıncayı incittim

kurumuş günün dalından düştüm

acımasız ayak seslerine geçmişimi sundum

geveze şehrin karşında sözcüklerimi yuttum

bulvarlardan topladılar sarhoş şiirlerimi

şairler çetesi suçlu buldu dizelerimi

evet suçluyum, cilveli sayfalara göz diken

korkarım ki bir karıncayı incittim…

kurumuş günün dalından düştüm

ağıtlar ordusunun askerleri ile savruldum

işgal altındayken benliğim ben hep sustum

dağ başlarında buldular solmuş renklerimi

koynumdan çıkardılar bahar ressamının ellerini

evet suçluyum, benden başka yok bunu bilen

korkarım ki bir karıncayı incittim…

kurumuş günün dalından düştüm

orta yerinden kırılmış saatlere tutundum

açlığımı, susuz zamanın sofrasında avuttum

uykusu kaçmış düşten uyandım, sardım kendimi

sabanla sürülmüş avuçlarımda minik ayak izleri

evet suçluyum, kendi yuvamın üstüne bastım fark etmeden

korkarım ki bir karıncayı incittim…

✔ küsuratsız pi