ikinci evini alan sokak kedisi

ikinci evini alan sokak kedisi

 

sessizlik deryasında çırpınıyor

kendini geçmişinde yitirmiş can…

derin pişmanlıklara batıp, çıkıyor

sonra şiir olup yüzüyor zaman…

 

güz çığlığıyla anlam buluyor kış

döküyor gözyaşını masalında ağaç…

periler sarkıyor dallardan, ıslanmış

dilek ağacında dua ediyor sarkaç…

 

her gün gidilen aynılar yoludur ölüm

farklı şeyleri solumak ister nefes…

sıradanlıklar taşıdığın cana zulüm

insan isterse ancak açılır bu kafes…

 

yuvasını yitirmiş bir kuş uçar göğe

konar maviye sevdalanmış yıldızlara…

pusuya yatmış avcı, saklanır günlere

kovalar düşleri takvim yapraklarında…

 

geldi ikinci evini alan sokak kedisi

sormadan kuruldu kralın tahtına…

kırk dalkavukla izledi kendi filmini

son verdi sessiz şairin krallığına…

 

✔ küsuratsız pi