kırık hisler hiç tutar mı

kırık hisler hiç tutar mı

 

sabah kafam karışık uyandım

penceremin çizdiği manzara karşımdaydı

kendimi o tabloda bulamıyordum

ağaçlar kuşları nasıl da ağırlıyordu

benim ağacımı zamanında biri kesmişti

zalim demeye bile dilim varmıyordu

yalnızlık cümlelerini yüzüme çarptım

güneş açan hasret ile kuruladım

yaralıydım ve sadece o biliyordu

“beni unut, iyileşirsin” demişti

aklıma her düştüğünde kırıldım

bir el uzatsa ben de yanına uzanırdım

bir parmak şıklatması ile bahar da gelirdi

 

öğlen oldu aslında fena da değildim

fena şeyler düşünmeye başlamıştım

gururumu evde bırakıp ona koştum

hatırlıyordum ama sokağının adı değişmişti

“kırık hisler” sokağını dermanım sandım

yol boyunca  nabzım daha hızlı atıyordu

onun evinin penceresi ve kapısı yoktu

alıştığımız sıradan evlerden değildi

ve sonunda yüreğime varmıştım

o hep oradaydı ve şiirler saçıyordu

ve sen söyle bu şiiri yazan

kırık hisler hiç tutar mıydı

 

✔ küsuratsız pi