kocamış kent

kocamış kent

 

saçıldı sırlar birdenbire

sivri dillilerin mekanında

körleşti kendini gören gözler

kibirli yüzlerin aynasında…

 

sağanak yağan sözcükler

aktı cümleler deresinde…

topladı çöpçüler güzellikleri

kalktı yatağından kocamış kent

masalına ihanet etmiş ruhla…

 

gür sesler yoldaşlık etti şimşeğe

büyüdü güzel günlerin düşüyle

kan kızılı, mühür gözlü güller…

 

sokaklarında saçılmış bilyeler

kahkahaları üter çocuklar

yenilmelerin terini siler anneler…

 

düştükçe kalkar umudun çiçekleri

boş saksılar bekler taze esirleri

anlamsız gövdeleri köklerine ayırır

farsça etkisindeki türkçe dersleri…

 

direnç bir şarkının sözleriyle doğar

ortalık yerlerde dans eder durmadan

serin suları vurur aymaz suratlara

uyanır, uyanır asırlık uykusundan

ıslanmış gerçeklerle kocamış kent…

 

✔ küsuratsız pi