ne anlatıyor bu şiir

ne anlatıyor bu şiir

 

yıldızlar düşüyormuş göğün göğsünden

aç bebeler doyuyormuş ışıklı ninnilerle…

sokaklar sarıyormuş üşüyen yalnız şehri

geç kalkıyormuş yataklarından saatler…

bunların hepsi yetmiyormuş gibi

şiirin sıradanlığına başkaldırmış dizeler…

 

yılların açlığı ile oturmuş samimiyetin sofrasına

çıkınında taşıyormuş tok düşlerin mirasını…

yolculuğu seviyormuş çile düşkünü kaçıklar

akıl hastanesinde rehin tutuluyormuş sevdaları…

bunların hepsi yetmiyormuş gibi

şiirin sıradanlığına başkaldırmış dizeler…

 

aşık imgeler kaplıyormuş bağımsız dizeleri

elinde bayrakla koşuyormuş şiirin neferleri…

kaç yüreği ele geçirmiş sözcüklerin askerleri

başkenti kurmuşlar bir damla kan akıtmadan…

bunların hepsi yetmiyormuş gibi

şiirin sıradanlığına başkaldırmış dizeler…

 

merakla şairini arıyormuş bu şiiri okuyanlar

yağmalanmış köylere yolu düşüyormuş yolcuların…

ıssız ada da bile savaşıyormuş fedaileri

devlet kuruyorlarmış kendi yıkıntılarından…

bunların hepsi yetmiyormuş gibi

şiirin sıradanlığına başkaldırmış dizeler…

 

mavi güneşi gördüğünde

turuncu toprağa elini sürdüğünde

çiçek sormuş sevinçten ağlayan annesine

“ne anlatıyor bu şiir” diye…

renklerin aşığı bahar cevap vermiş

“beni baştan çıkarmaya çalışıyor” diye…

 

sahi “ne anlatıyor bu şiir”…

 

✔ küsuratsız pi