sessiz cenazede oynak gelin, güvey uykusu göç etmiş gecenin yoldaşlarıydı ne sırları uyuttular taştan yataklarda… sütü kesilmiş, çığlıktan ananın duasıydı kaç çocuğu büyüttüler yetim ormanda… umut doyuran bostanın kızıl düşleriydi gerçekleri toplayıp koyunca sofraya… katıksız somuna nasırlı elin